Τρεκλίζοντας προς την α-συναρτησία (οδηγός κευνσιανισμού σε ταληράκια)

Η πολιτική αναφέρεται συχνά ως η τέχνη του εφικτού και συνήθως αυτή η προσέγγιση θεωρείται δείγμα ωριμότητας και σοφίας. Γιατί τότε τις περισσότερες φορές καταλήγει στην α-νοησία?